پلتفرم تطبیق ناشناس

Gapogeram بر اساس یک اصل اساسی ساخته شد: ناشناس بودن واقعی نیاز به چیزی بیشتر از فقط پنهان کردن نام‌ها دارد. هر جنبه از سیستم برای جلوگیری از هر شکل شناسایی یا ردیابی طراحی شد، از مسیریابی پیام تا الگوریتم‌های تطبیق.

الگوریتم تطبیق به ویژه چالش‌برانگیز بود. ما باید اتصالات معنادار بین کاربران ایجاد می‌کردیم در حالی که ناشناس بودن کامل را حفظ می‌کردیم. سیستم ترجیحات، علایق و عوامل سازگاری را بدون ذخیره اطلاعات قابل شناسایی شخصی تجزیه و تحلیل می‌کرد. تطبیق‌ها بر اساس نمرات سازگاری محاسبه شده به‌صورت بلادرنگ انجام می‌شد، اطمینان می‌داد که کاربران می‌توانند اتصالات معنادار پیدا کنند بدون اینکه حریم خصوصی خود را به خطر بیندازند.

مسیریابی پیام جزء بحرانی دیگری بود. سیستم‌های پیام‌رسانی سنتی متاداده را نشت می‌دهند—اطلاعات زمان‌بندی، مسیرهای مسیریابی و الگوهای اتصال می‌توانند هویت‌ها را آشکار کنند. ما سیستمی ساختیم که مسیرهای مسیریابی را تصادفی می‌کرد، تأخیرهای زمان‌بندی را معرفی می‌کرد و از چندین لایه رمزگذاری استفاده می‌کرد تا اطمینان دهد که حتی اگر کسی پیام‌ها را رهگیری کند، نمی‌تواند تعیین کند چه کسی با چه کسی صحبت می‌کند.

حریم خصوصی فقط یک ویژگی نبود—کل پایه پلتفرم بود. هر تصمیم طراحی از طریق لنز محافظت از حریم خصوصی ارزیابی می‌شد. ما تکنیک‌هایی مانند حریم خصوصی تفاضلی، پروتکل‌های دانش صفر و محاسبه چندطرفه امن پیاده‌سازی کردیم تا اطمینان دهیم که حتی ما، به عنوان اپراتورهای پلتفرم، نمی‌توانیم کاربران را شناسایی کنیم یا فعالیت‌های آن‌ها را ردیابی کنیم.

این پروژه ما را وادار کرد تا عمیقاً درباره مهندسی حریم خصوصی و چالش‌های فنی ساخت سیستم‌های واقعاً ناشناس فکر کنیم. یادآوری بود که گاهی مهم‌ترین ویژگی‌ها آن‌هایی هستند که کاربران هرگز نمی‌بینند—آن‌هایی که از آن‌ها محافظت می‌کنند.